Blykbaar is daar 'n man op die maan.
Ek dink dis dalk my man.
Want die maan praat soms my hartstaal
en verklap my hartsbegeertes skaamteloos in die hemelruim.
En die maan laat my verlief raak.
Verwonderd. Mooi. Helder. Ver.
Soms koggel die maan my.
Na-aap my innigste emosies.
Spieelbeeld van my hart.
Half, maar steeds optimisties geel.
'n Stukkie optimisme op 'n uitspansel van swart
met glinsterende sterre wat my pad verlig.
Eendag gaan my maan-man kom
en my halfmaanhart kom volmaak.
Saam sal ons 'n taal praat wat net die maan kan verstaan.
Maar vir nou loer ek net na hom.
My maan-man...kom steel weer vanaand my hart.
No comments:
Post a Comment