Tussen Stasies: waarom ek so bietjie van Jack Parow hou

Ek ken waarskynlik van Suid-Afrika se coolste mense. Ek het vriende wat BCom Rekeningkunde swot en skaars deurkom, vriende wat Teologie swot maar vloek soos matrose (en tog verstaan almal dt hul Teologie swot, aangesien hul harte van goud het wat oorloop van God se goedheid en liefde), dan het ek vriende wat Onderwys swot en die versinnebeelding van preutsheid is en laastens het ek natuurlik vriende wat saam met my wegraak in die wonderwêreld van taal en woorde deur BA Tale te swot. Dit is juis hierdie BA Tale maats van my wat gister saam met my The Lion King gekyk het en my voorgestel het aan Jack Parow se nuutse album. 

Soos 'n mens sou raai, is Meneer Parow se album propvol swetsery en selfs lastering, maar tog is elke snit iets heeltemal oorspronklik en skreeusnaaks... en dan is daar in een spesifieke snit op sy album wat sommer die hele album vir my die moeite werd maak, naamlik "Tussen Stasies" (met Die Heuwels Fantasties).

Dit is moeilik om te beskryf watse gevoel hierdie liedjie in 'n mens wakker maak, 'n mens moet dit self ervaar om dit te kan verstaan, maar deur selfs net na die woorde te kyk kan 'n mens al sien dat Jack Parow eintlik 'n diep siel is en dat sy lewe nie net oor brandewyn en seks gaan soos wat 'n mens uit meeste van sy ander liedjies sou aflei nie.

Nadat ek Dans Dans Dans gehoor het, het ek vir mense vertel dat ek selfs die bietjie respek wat ek vir Jack Parow gehad het verloor het, maar ek kan met alle eerlikheid sê dat "Tussen Stasies" weer 'n bietjie respek vir hom as mens gekweek het.

Jack Parow  - Tussen Stasies (ft Die Heuwels Fantasties)
 

ek het al baie goed verloor
en dit nooit ooit weer gevind
ek het al baie vir my ma gese
ek is nie meer 'n kind nie

die lewe is 'n hard
en ek verstaan nie meer die punt nie
ek staan langs groot hoop hout
maar ek het nie meer 'n flint nie

ek kry koud op my eie
en ek soek eintlik net 'n klein bietjie warmte
almal is ryk van die liefde
en ek's al weer die armste 

sommige dae voel ek of ek doodgaan van die hongerte
daar's 'n lee kol in my maag
waar ek wegkruip in die donkerte

ek's gebreek van binne
soos al my speelgoed van toe ek klein was
as ek vandag wegstap
sal al my goed pas in 'n klein tas

ek soek net 'n klein tydjie sodat ek die
as van my kan afwas
maar die soldate op die muur
bombardeer my met traangas

ek lê onder 'n lappieskombers
en probeer nog blokkies aanlas
maar daar's 'n kwaai oom langs my bed
en hy sê vir my staan vas

so ek trek die kombers oor my kop
en le oop voete
en stap die lang pad in my pa se groot skoene

as on staan op einde van die langpad langs die spoor
daars net donkerte daarvoor
ek staan en bewe
dit raak swarter
en daar's net stilte wat ek hoor
hou my hand styf vas langs jou sy
is jy nog lief vir my?
sal jy my by die hemelpoorte kry?

ons hou vas aan mekaar
maar niemand gaan ooit joune wees nie
ons skryf briewe vir mekaar wat ons nooit regtig lees nie
want daars altyd een verloorder in Russian roulette
ek moet uitgaan ek moet werk maar ek sit vas in die bed

ek stap rond en soek sitplek in leë gebouens
ek probeer myself vind in drank en leë verhoudings
ek sit en skryf gedigte
maar word my gedigte digkuns
en ek skree volle bors in die aand met my kop in die kussing

ek lê vir ure in die bad met my kop onder die water
ek slaap elke oggend laat want die wêreld kan wag tot later
ek moet wag nie aanbeweeg
onslae raak van my gevoelens
hoe ek stap
ek raak leeg oor aksies sonder bybedoelings

ek sit alleen op een punt van die wipplank
ek bid al weer vir een sitvlak
maar ek sit lank
en wag vir iemand om op te spring aan die eenkant
maar die vingers van my gevoelens krap diep in my verstand

as on staan op einde van die langpad langs die spoor
daars net donkerte daarvoor
ek staan en bewe
dit raak swarter
en daar's net stilte wat ek hoor
hou my hand styf vas langs jou sy

ek het al ver gewen en baie ver verloor
ek het al baie gevoel of die lewe my versmoor
ekt al baie gesit op die bokant van 'n berg
ekt al baie gesit in die voorkant van die kerk

vat my terug na die langkloof en my ouma se plaas
ek wil saam met my suster die skape in die kraal injaag
ek wil sit op my oupa se skoot en stories hoor van die verlede
ek wil rondhardloop in die gras tot ek lam word in die kniee

ons staan en luister hoe die Here en die duiwel oor ons stry
die hartseer is verby
op die oueind is al wat ek wil hoor oor jou tong
jy wil by my bly
sal jy my by die hemelpoorte kry?