Op driejarige ouderdom het ek eendag 'n stuk papier en 'n potlood in my moederlief se hand gedruk en gesê "skryf". Min het ek geweet dat die woorde wat daardie dag uit my mond gekom het later as my heel eerste gedig bekend sou staan. Dit was kort, dus kon my ma dit onthou, want, hoewel die stukkie papier waarop sy die gedig neergeskribbel het al lankal tussendeur die trekkery, regpakkery en jare-verbygaanery weggeraak het, sit die kort en kragtige gediggie steeds vars in haar geheue:
Sterretjie:
Drome droom word altyd waar.
Hemelruim se liefde.
Waar op aarde 'n driejarige aan die woord "hemelruim" kom, weet nugter alleen. Tog dink ek dat my eerste gedig nogal besonders is... al moet ek dit nou self sê.
No comments:
Post a Comment